Zoals velen werd ook ik in maart 2020 geconfronteerd met de impact van het coronavirus op ons dagelijkse leven en alle negatieve emoties daar omheen. Mijn trainingen bij bedrijven werden geannuleerd en deels vooruitgeschoven. Om vervolgens alsnog te worden afgezegd. Ik was druk met crisismanagement, wat voor mijn gevoel niets concreets opleverde. Behalve frustratie, twijfel en boosheid. Ook ervoer ik machteloosheid, omdat ik graag iets voor de zorg wilde doen.
Gruwelijk in de weg
Maar mijn handen aan het ziekenhuisbed? No way! Ik zou gruwelijk in de weg lopen, beroerd worden van de geuren of taferelen, en angst voelen voor ziekte of dood. Groot respect heb ik dus voor iedereen die tijdens de coronacrisis wél zorg leverde aan mensen die het nodig hadden (en nog hebben).
Wat kon ik dan wél doen voor deze hardwerkende, risiconemende doorzetters? Het gesprek aangaan, luisteren, empathie tonen en woorden geven aan hun gedachten en gevoelens. En zo werd het zaadje geplant voor mijn ODE aan alle zorgprofessionals in coronatijd. Dit viel mooi samen met een persoonlijke missie van mij: zelf een boek schrijven! Al twee keer was ik er aan begonnen, om na een tijdje die handdoek toch maar weer in de ring te gooien.
Nieuwsgierigheid en compassie
Vanuit nieuwsgierigheid en met compassie maakte ik contact met mensen in verschillende rollen binnen de zorg. Wat kwam iedereen tegen in zijn of haar werk? En hoe resoneerde dit in hun persoonlijke leven, in hun privéomgeving? Welke emoties ervoeren ze, en welke gedachten overheersten er? Bijvoorbeeld in de situatie waarin een intensivist zich bevond. Hij moest een afweging maken over de patiënt die al tachtig dagen op zijn IC lag. Al vaker had hij ‘de hand aan de knop’, terwijl hij dacht: heeft deze behandeling nog zin, of maak ik dit bed vrij voor een jonger iemand met méér overlevingskans? Impactvolle beslissingen… En hoe ging men in de thuiszorg of gehandicaptenzorg om met het gebrek aan materiaal, en hun bezorgdheid om besmet te raken tijdens de zorg voor hun patiënten?
Eenzaamheid en Landjepik
Ook sprak ik met een verzorger in een verpleeghuis op een gesloten afdeling voor bewoners met dementie. Hoe gingen zij daar om met de lockdown en de eenzaamheid van de bewoners, waarmee de sluiting van hun verpleeghuis gepaard ging?
En verder vertelt een cardioloog hoe ze moest knokken voor de letterlijke en figuurlijke ruimte voor haar hartpatiënten. Ze ervoer de interne strijd in het ziekenhuis als een soort landjepik, ‘haar bedden én afdeling’ werden namelijk ingericht voor de opschaling van de IC. Zorgverleners geven in dit boek uiting aan hun twijfel, en benoemen de keuzes die daar soms uit voortvloeiden. Een fysiotherapeut zegde bijvoorbeeld haar baan op. Noodgedwongen ging ze reflecteren tijdens de 1e lockdown, doorstond een persoonlijke crisis, en maakte keuzes. Moedig hoor.
Saamhorigheid en aandacht
Gelukkig zijn er ook heel veel positieve geluiden en ervaringen gedeeld. De saamhorigheid was groot, en de aandacht aanvankelijk enorm. Ook was er groots gedeelde blijdschap als mensen levend de IC verlieten, en met behulp van revalidatie weer op de been kwamen. Verder vertelt een schoonmaakster trots hoe zij en haar collega’s een belangrijke rader waren in een goed geoliede machine. En over de lol die ze had toen zij in een filmpje van het ziekenhuis te zien was, als bedankje namens het management.
In Achter mijn masker lees je wat deze en andere zorgprofessionals heeft geholpen om besluiten te nemen, vol te houden, en te leren in deze crisis. Boeiende verhalen uit een waardevol werkveld in een spannend jaar worden afgewisseld met de zogenoemde MASKER-hoofdstukken. Hierin reflecteer ik op het ‘MASKER’ dat de zorgprofessionals deze periode door hielp:
Achter mijn masker is bedoeld voor (aanstaande) zorgprofessionals, opleiders in de zorg en iedereen die zorgend Nederland een warm hart toedraagt. Niet alleen in deze coronacrisis, maar altijd!
Verder lezen?
Ben je benieuwd en wil je het lezen? Bestellen kan via achtermijnmasker.nl/bestel-achter-mijn-masker/. Wellicht is het ook een mooi gebaar om het cadeau te geven aan een familielid of bekende die in de zorg werkt. Ben jij of ken je een leidinggevende, binnen of buiten de zorg? Verras je teamleden dan met een dankjewel in de vorm van dit boek. Om deze crisis een plek en betekenis te geven.
Informeer naar de mogelijkheden voor grotere aantallen
via 06 – 2078 9790
Oh ja, wat anderen over dit boek zeggen?
Eén van hen, hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg Alex Burdorf van het Erasmus MC Rotterdam, zegt het volgende:
‘De verhalen van zorgmedewerkers in dit boek illustreren prachtig de waarde van werk tijdens de covidcrisis. Samen met collega’s de patiënten er doorheen slepen. Belangrijk zijn voor de samenleving. Maar ook je eigen veerkracht ontdekken. Het grote belang van sociale ondersteuning op het werk ervaren. Persoonlijke ontwikkeling doormaken. Deze kernwaarden van werk zijn cruciaal geweest om de zorg en haar medewerkers overeind te houden. Vele verhalen en vele indrukwekkende getuigenissen. Gegarandeerd veel leesplezier en leermomenten!’
Marie-José Huffmeijer
Geef een reactie